chlewnia

Zasady bioasekuracji przed ASF

bioasekuracja ferm

Zasady bioasekuracji przed ASF

ASF jest w Polsce już na tyle długo, że każdy hodowca świń powinien być zaznajomiony z zasadami bioasekuracji zapobiegającymi rozprzestrzenianiu się tej choroby. Warto jednak przypomnieć te zasady zwłaszcza, że tylko teraz możliwe jest uzyskanie wynoszącego 75 % poniesionych w związku z bioasekuracją kosztów wsparcia rządowego. Wparcie to będzie można uzyskać tylko do 14 września w związku z czym warto zająć się zagadnieniem bioasekuracji gospodarstwa już dzisiaj ponieważ okazja do uzyskania zwrotu tak dużej części kosztów poniesionych w związku z bioasekuracją może się więcej nie powtórzyć. Rządowa pomoc obejmować będzie bardzo szeroki zakres a mianowicie

  • zakup mat dezynfekcyjnych,
  • zakup sprzętu do wykonywania zabiegów dezynsekcyjnych, dezynfekcyjnych, lub deratyzacyjnych, a także produktów biobójczych, środków deratyzacyjnych i dezynsekcyjnych,
  • zakup obuwia ochronnego i odzieży ochronnej,
  • zabezpieczenie budynków, na terenie których znajdują się świnie, przed zwierzętami domowymi.

Do wniosku należy dołączyć:

  • oświadczenie producenta rolnego o liczbie świń utrzymywanych w gospodarstwie,
  • faktury lub ich kopie, rachunki wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami lub ich kopie lub kopie umów zlecenia lub o dzieło, dotyczące poniesionych wydatków wraz z dowodami zapłaty potwierdzającymi  poniesienie tych wydatków do dnia zakończenia terminu składania wniosków w danym roku kalendarzowym,
  • oświadczenia albo zaświadczenia dotyczące pomocy de minimis lub pomocy de minimis w rolnictwie oraz informacje niezbędne do udzielenia tej pomocy, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

Wnioski o udzielenie pomocy będzie można składać w Biurach Powiatowych Agencji właściwych ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę producenta świń.

Jak dotąd jest to najbardziej opłacalny z punktu widzenia rolników program mający ich wspomóc w bioasekuracji i wydaje się dość mało prawdopodobne by równie korzystne dla rolników programy wsparcia bioasekuracji pojawiły się w najbliższej przyszłości. Dlatego warto zająć się bioasekuracją gospodarstwa już dzisiaj. W naszym artykule opisaliśmy wszelkie zagadnienia dotyczące bioasekuracji. W chwili obecnej planując bioasekurację gospodarstwa warto jednak skupić się na zagadnieniach z którymi związane jest dofinansowanie ponieważ później jego uzyskanie nie będzie możliwe.

Kupowanie świń z pewnych źródeł

ASF często trafia do ferm trzody chlewnej z nowymi zwierzętami. Z tego powodu powinny one pochodzić z pewnego źródła, co zminimalizuje prawdopodobieństwo, że otrzymamy zwierzęta zarażone ASF. Nie należy zwłaszcza kupować świń z gospodarstw znajdujących się na lub w pobliżu terenów na których wystąpił ASF. W chwili obecnej w Polsce choroba ta występuje głównie na obszarach Polski położonych w pobliżu granic z państwami byłego związku radzieckiego i na Mazowszu. Aktualne mapy ukazujące zasięg występowania afrykańskiego pomoru świń publikowane są na stronach internetowych Inspekcji Weterynaryjnej.

Wszystkie kupowane świnie jednej płci powinny pochodzić z jednego miejsca w którym przestrzegane są zasady dotyczące bioasekuracji. Pamięć ludzka bywa ulotna w związku z tym kupując świnie warto zapisać sobie informacje dotyczące daty zakupu, sprzedawcy, numeru identyfikacyjnego stada i numeru zakupionych zwierząt.

Kwarantanna

Po przewiezieniu na teren gospodarstwa nowe świnie powinny zostać poddane kwarantannie.

Wprowadzanie nowych świń do stada zawsze wiąże się z ryzykiem czasami jednak jest to konieczne w celu zwiększenia różnorodności genetycznej stada.

Jak wie każdy hodowca istnieje tez alternatywna metoda zwiększenia różnorodności genetycznej stada polegająca na sztucznej inseminacji. I w tym przypadku istnieje jednak ryzyko przeniesienia ASF przez osobę, która dostarczy pojemniki zawierające nasienie.

Zastosowanie kwarantanny konieczne jest zawsze kiedy do gospodarstwa wprowadzane są nowe, pochodzące z zewnątrz świnie bez względu na to, jak duże mamy zaufanie dla danego dostawcy. Dopiero kiedy obserwacja oraz testy potwierdzą, że zwierzęta są zdrowe można przyłączyć je do stada. Okres inkubacji wielu chorób świń bywa długi, a bardzo często zdarza się, że zarażają się one chorobami zakaźnymi dopiero podczas transportu do naszego stada. W związku z tym okres kwarantanny powinien być odpowiednio długi i trwać od miesiąca do dwóch.

Poziom bioasekuracji w budynku w którym odbywa się kwarantanna powinien być przynajmniej tak samo wysoki jak jest to w innych budynkach wchodzących w skład gospodarstwa. Budynek w którym odbywać się będzie kwarantanna powinien być umiejscowiony i zbudowany w sposób uniemożliwiający bezpośrednie kontaktowanie się znajdujących się w nim zwierząt z innymi zwierzętami domowymi, hodowlanymi, dzikimi i synantropijnymi.

Instalacje przez które zwierzętom poddanym kwarantannie  dostarczane są woda, świeże powietrze i pasza powinny być oddzielone od instalacji którymi zasoby te dostarczane są do innych zwierząt znajdujących się na terenie gospodarstwa. Również systemy gromadzące i odprowadzające gnojowicę od zwierząt poddanych kwarantannie powinny być oddzielone od tego rodzaju systemów przeznaczonych dla pozostałych zwierząt.

Budynek w którym odbywa się kwarantanna zasiedlany powinien być w systemie puste/pełne. Oznacza to, że nowe zwierzęta można w nim umieścić dopiero wtedy, kiedy wszystkie zwierzęta przebywające w nim wcześniej zostaną usunięte.

Pomieszczenie w którym odbywa się kwarantanna powinno zapewniać możliwie dobre warunki dla poddanych jej zwierząt. Najlepiej, jeśli nie będą one odbiegać od warunków panujących w pomieszczeniu w którym znajdują się pozostałe świnie. Pomieszczenie to powinno być czyste, suche i wygodne. Świnie powinny mieć stały dostęp do czystej wody. Świniami poddawanymi kwarantannie powinny zajmować się inne osoby niż te, które zajmują się pozostałymi świniami i powinny one używać w tym celu innego sprzętu. Czasami jest to niemożliwe lub nadmiernie kłopotliwe. W takim przypadku świnie poddane kwarantannie powinny być obsługiwane przez pracowników jako ostanie, a osoba zajmująca się ich obsługą przed wejściem do budynku w którym odbywa się kwarantanna powinna wziąć prysznic oraz założyć czyste obuwie i ubranie.

Budynek w którym odbywa się kwarantanna powinien być odpowiednio oświetlony dzięki czemu możliwa będzie odpowiednia inspekcja zwierząt pod kątem wystąpienia u nich chorób zakaźnych.

Najlepiej jeśli całe wyposażenie używane w budynku w którym odbywa się kwarantanna składowane będzie w przeznaczonym do tego miejscu znajdującym się na terenie tego budynku.

Świnie, które poddane zostały kwarantannie powinny być codziennie obserwowane w celu zauważenia ewentualnych objawów chorobowych. Obserwacja ta powinna obejmować zwłaszcza utratę apetytu, kaszel, kichanie, biegunkę, kulawiznę oraz śluz i krew w kale. Jeśli zauważymy, że u świń wystąpił jeden z wymienionych objawów powinniśmy zmierzyć ich temperaturę. Wszystkie zauważone objawy należy zgłosić lekarzowi weterynarii, który obejrzy podejrzane zwierzęta i pobierze im krew. Nawet jeśli nie zauważymy u świń żadnych objawów w celu upewnienia się, że zwierzęta są zdrowe najlepiej jest pobrać im krew dwukrotnie: pierwszy raz po ich przybyciu, a drugi raz po upływie około miesiąca od ich przybycia.

Budynek w którym odbywa się kwarantanna powinny być łatwy w myciu i dezynfekcji. Dzięki temu po usunięciu jednej partii zwierząt, a przed pojawieniem się kolejnej możliwe będzie wyeliminowanie z niego możliwe dużej ilości drobnoustrojów. Po umyciu i zdezynfekowaniu budynku kwarantanny należy odczekać około kilkunastu dni przed wprowadzeniem do niego nowych zwierząt. W tym czasie budynek powinien całkowicie wyschnąć. Jeśli budynek nie wyschnie przed wprowadzeniem do niego nowych zwierząt znacząco rośnie prawdopodobieństwo przetrwania w nim dużej ilości mikroorganizmów.

Bioasekuracja przed ASF przy przemieszczaniu zwierząt.

Jeśli na terenie fermy zachodzi konieczność przemieszczenia trzody chlewnej to należy ją przemieszczać zgodnie z zasadą budynek pełny/budynek pusty. Wszystkie świnie będące w tym samym wieku powinny być przemieszczane jednocześnie. Dotyczy to wszystkich faz produkcji. Po utworzeniu grupy zwierząt w jednym wieku nie należy dodawać do niej zwierząt kolejnych. Dotyczy to zarówno zwierząt młodszych jak i starszych. Zmniejsza to zwłaszcza prawdopodobieństwo przeniesienia się wirusów z świń starszych na młodsze. Hodowanie wszystkich świń w danym wieku razem umożliwia zwiększenie efektywności wykorzystania paszy dzięki dostosowaniu jej rodzaju do wieku świń.

Przed wprowadzeniem takiej grupy zwierząt do nowego pomieszczenia należy odpowiednio oczyścić, zdezynfekować i osuszyć pomieszczenia do których wprowadzane będą nowe zwierzęta. Mycie powinno obejmować między innymi ściany, karmniki, kojce, sufity i podłogi. Mycie powinno odbywać się pod ciśnieniem przy użyciu detergentów i gorącej wody.

Bioasekuracja przed ASF – goście, którzy wśród nas przebywają

ASF może trafić na teren gospodarstwa również z osobami przybywającymi na teren fermy z zewnątrz. Ryzyko związane z pojawieniem się na terenie fermy różnych osób nie jest takie same w związku z czym podejmowane działania bioasekuracyjne należy dostosować do poziomu ryzyka wiążącego się z pojawieniem się na terenie fermy danej osoby.

Największe ryzyko związane jest z osobami, które regularnie mają kontakt z trzodą chlewną inną od znajdującej się na terenie naszego gospodarstwa. Są to między innymi weterynarze, inseminatorzy, osoby handlujące paszami i innymi produktami przydatnymi w prowadzeniu fermy trzody chlewnej lub osoby, które same również posiadają fermę trzody chlewnej. Ryzyko wzrasta jeśli wymienione osoby nie zakładają ubrań ochronnych lub nie są zaznajomione z zasadami bioaekuracji.

Co zrobić, aby goście którzy pojawiają się na terenie naszego gospodarstwa nie stanowili zagrożenia? Przede wszystkich należy zapoznać ich z zasadami bioasekuracji obowiązującymi na terenie danego gospodarstwa. Należy również dopilnować, aby nie wnosili oni na teren gospodarstwa żadnych produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego.

Przeniesieniu się wirusa ASF do gospodarstwa na butach naszych gości oraz na ich pojazdach skutecznie zapobiec mogą również maty dezynfekcyjne i bramy dezynfekcyjne. Maty dezynfekcyjne przejściowe zapobiegają przeniesieniu się wirusa ASF na butach naszych gości. Przeniesieniu się wirusa Afrykańskiego pomoru świń na powierzchniach pojazdów zapobiegają maty dezynfekcyjne przejazdowe i bramy dezynfekcyjne. Maty dezynfekcyjne skutecznie zabijają wirusy na butach i na kołach pojazdów. Swoje dezynfekcyjne właściwości zawdzięczają one środkom dezynfekcyjnym, którymi są one nasączane. W przypadku mat dezynfekcyjnych przejazdowych powinny być one na tyle długie, aby koła przejeżdżających po nich pojazdów mogły zrobić co najmniej jeden pełny obrót podczas przejazdu po nich.

Skuteczność mat dezynfekcyjnych przejściowych można dodatkowo zwiększyć jeśli przed przejściem przez nie obuwie zostanie wyczyszczone z resztek organicznych. Najłatwiej jest zrobić to za pomocą węża z bieżącą wodą. Należy uważać, aby maty dezynfekcyjne nie były zanieczyszczone przez substancje organiczne w tym zwłaszcza przez odchody zwierząt. Aby zapewnić skuteczność dezynfekcji należy stać na nasączonej środkiem dezynfekcyjnym macie przez co najmniej kilkanaście sekund.

maty dezynfekcyjne producent

Warto prowadzić ewidencję w której uwzględniane będą wszystkie osoby pojawiające się na terenie gospodarstwa. Ewidencja ta powinna zawierać informacje na temat daty i godziny wizyty, imienia i nazwiska gościa, adresu jego zamieszkiwania, nazwy firmy w której pracuje, celu wizyty i daty jego ostatniej wizyty w miejscu w którym odbywa się hodowla trzody chlewnej.

Ile czasu powinno minąć od ostatniej wizyty danej osoby na terenie innego miejsca w którym znajduje się trzoda chlewna? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Nie ulega wątpliwości, że w gospodarstwie nie powinny pojawiać się osoby, które miały kontakt z innymi świniami tego samego dnia. Fermy najczęściej wymagają, aby przerwa ta wynosiła od jednej do dwóch dób. Zasady te powinny obowiązywać wszystkie osoby pojawiające się na terenie fermy trzody chlewnej.

Osoby, które nie muszą wchodzić do budynków inwentarskich nie powinny do nich wchodzić.

Goście, którzy będą wchodzić do budynków w których hodowana jest trzoda chlewna powinni mieć na sobie czyste ubrania oraz obuwie, a także jednorazowe rękawiczki. W ten sam sposób jak goście powinni być traktowani również pojawiający się na terenie gospodarstw rolnych kierowcy ciężarówek.

Ogrodzenie gospodarstwa

Z zagrożeniem wiąże się każde pojawienie się na terenie gospodarstwa osoby z zewnątrz. Oczywiście nie będziemy uniemożliwiać wstępu do nich naszych gospodarstw naszym gościom, listonoszom, czy innym tego typu osobom. Warto jednak zadbać by nie kręciły się po nim osoby, których tam nie zapraszaliśmy takie jak akwizytorzy, osoby skupujące złom, czy ludzie pragnący przekonać nas do dołączenia do ich wspólnoty religijnej. W tym celu należy ogrodzić fermę. Najlepiej będzie, jeśli w ogrodzeniu będzie tylko jedno wejście przez które wchodzić będą wszystkie wchodzące na teren naszego gospodarstwa osoby i wjeżdżać będą wjeżdżające na teren fermy pojazdy. Zastosowanie tylko jednego wejścia oznacza również mniejszą ilości niezbędnych dla bioasekuracji mat dezynfekcyjnych.  Również dojazd do gospodarstwa powinien być możliwy tylko za pomocą jednej drogi. Najlepiej będzie jeśli droga ta znajdować się będzie w możliwie dużej odległości od budynków w których znajdują się świnie.

Wejście na teren fermy powinno być zabezpieczone za pomocą zamykanej bramy. Obok bramy powinien znajdować się domofon lub dzwonek dzięki czemu będziemy mogli dowiedzieć się o pojawieniu się w naszym gospodarstwie rolnym gości zanim wejdą oni na teren naszego gospodarstwa i zadbać o to, aby podczas pobytu na terenie naszego gospodarstwa rolnego stosowali się oni do obowiązujących na jego terenie zasad bioasekuracji.

Budynki ferm w których hodowane są świnie powinny być ogrodzone w sposób uniemożliwiający kontakt świń z innymi zwierzętami za równo dzikimi jak i domowymi.

Oznakowanie gospodarstwa informujące o bioasekuracji

Przypadkowe, lub niepożądane osoby można zniechęcić do pojawiania się na terenie naszych gospodarstw rolnych poprzez zastosowanie znaków nieupoważnionym wstęp wzbroniony lub zakaz wjazdu.

Przybywający na teren naszego gospodarstwa goście powinny zdawać sobie sprawę z tego, że na jego terenie stosowane są zasady bioasekuracji. Ponieważ nie zawsze możemy pamiętać o tym żeby ich o tym poinformować lub mieć na to czas powinniśmy odpowiednio oznakować nasze gospodarstwo. Najprościej jest zrobić to oczywiście za pomocą zwykłej kartki warto jednak pamiętać o tym, że zastosowanie profesjonalnego oznakowania jest najlepszym sposobem na uzmysłowienie gościom jak istotne jest dla nas przestrzeganie zasad bioasekuracji na terenie gospodarstwa i jak poważne są zagrożenia związane z ich nieprzestrzeganiem.

Znaki powinny być umiejscowione w taki sposób, aby prawdopodobieństwo ich przeoczenia przez przybywające na teren gospodarstwa osoby było możliwie najniższe. Dwa miejsca wydają się szczególnie odpowiednie dla umiejscowienia tych znaków. Miejsca te to droga dojazdowa do gospodarstwa i brama wjazdowa. Dzięki umiejscowieniu oznakowania w tych miejscach osoby przybywające na teren gospodarstwa będą zdawały sobie sprawę z istotności przestrzegania zasad bioasekuracji na jego terenie jeszcze przed wejściem na jego teren. Ponadto przed budynkami w których przebywają świnie powinien zostać umieszczony znak zakaz wstępu.

Parkingi dla gości

W dzisiejszych czasach goście pojawiający się na terenie fermy raczej na nią przyjeżdżają niż przychodzą. W związku z tym warto zawczasu zadbać o wyznaczenie miejsca w którym będą oni parkować. Parking dla gości powinien znajdować się w możliwie dużej odległości od magazynów pasz i trzody chlewnej, najlepiej poza zewnętrznym ogrodzeniem gospodarstwa.

W okolicach zwierząt, magazynów pasz itp. powinny pojawiać się jedynie pojazdy, których obecność w tych miejscach jest niezbędna w związku z prowadzoną produkcją zwierzęcą.

Złodzieje nie dbają o bioasekuracje

Kradzieże zwierząt nie są wcale zjawiskiem rzadkim. A co zrobi ktoś komu udało się ukraść zwierzęta z fermy? Za pewne spróbuje ukraść je ponownie, choć tym razem może postanowić zabrać je z innej fermy. A to oznacza, że może on (bo zwierzęta z ferm kradną głównie mężczyźni) przywlec do nas ASF. Z tego powodu warto odpowiednio zabezpieczyć gospodarstwo przed złodziejami. W tym celu możemy podjąć działania takie jak zamontowanie kamer i systemów alarmowych i zamykanie bram na noc. Przed podjęciem tego typu działań warto jednak zastanowić się, czy ryzyko ze strony złodziei jest wystarczająco wysokie by zdecydować się na poniesienie związanych z wymienionymi zabezpieczeniami kosztów.

Bioasekuracja – dezynfekcja sprzętu z zewnątrz

Na teren fermy często trafiają różnego rodzaju urządzenia oraz narzędzia, które przeznaczone są do obsługiwania zwierząt lub naprawy budynków. Wszystkie one mogą być źródłem zarażenia. Z tego powodu powinny one zostać zdezynfekowane i umyte przed ich użyciem.

Bioasekuracja – wchodzenie do budynków

Przed wejściami do budynków wyłożone powinny być maty dezynfekcyjne przejściowe przeznaczone do dezynfekcji butów wchodzących do budynków osób. Maty te powinny być na przynajmniej równie szerokie jak drzwi do budynków, a ich szerokość powinna być na tyle duża, aby niemożliwe było ich przeskoczenie. Również w przypadku mat dezynfekcyjnych znajdujących się w tym miejscu należy zadbać o to, aby nasączone one były odpowiednimi środkami dezynfekcyjnymi.

Procedury wchodzenia do budynków stosowane w gospodarstwach bywają różne. Przyjrzyjmy się zapewniającej bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa procedurze znanej również jako procedura duńska.

Po wejściu do budynku należy udać się do oznakowanej przebieralni. Przebieralnia z wyjątkiem umywalki powinna być podzielona ścianką działową na oznakowane strefy, a mianowicie na strefę czystą oraz brudną.

W przebieralni należy zdjąć obuwie, odzież zewnętrzną i nakrycie głowy, a wspomnianą odzież pozostawić w jej brudnej strefie. Następnie należy dokładnie umyć ręce za pomocą mydła i wody w oddzielającej te dwie strefy umywalce i założyć przygotowane przez fermę obuwie i ubranie. Pomiędzy przebieralnią, a budynkami gospodarskimi powinny znajdować się maty dezynfekcyjne nasączone środkiem dezynfekcyjnym umożliwiające zdezynfekowanie butów gości. Po wizycie jednorazowe przedmioty używane przez gości powinny zostać umieszczone w wcześniej przygotowanych w tym celu pojemnikach. O bioasekuracji nie należy zapominać również już po opuszczeniu budynku w którym znajdują się świnie przez naszych gości. Przed wyjściem z budynku powinni oni umyć ręce zwłaszcza jeśli dotykali oni zwierząt. W tym celu należy zapewnić dostępność żelu do dezynfekcji rąk i środków myjących.

Bioasekuracja – zasady obowiązujące pracowników fermy trzody chlewnej

Szczególne zasady bioasekuracji obowiązują pracowników fermy trzody chlewnej. Na nasze potrzeby terminem tym nazywać bedziemy wszystkie osoby pracujące na terenie fermy w tym jej właściciela, jego rodzinę, pracowników produkcyjnych i pracowników biurowych.

Przede wszystkim należy ograniczyć kontakt pracowników ze świniami spoza gospodarstwa. W związku z tym nie powinni oni pracować ani mieszkać na terenie innych ferm trzody chlewnej ani posiadać świń.

Pracownicy chorzy nie powinni zajmować się świniami. Aby mieć pewność że tak rzeczywiście będzie chorzy pracownicy powinni otrzymywać zapłatę za pracę również wtedy, gdy nie pracują ze względu na chorobę.

Ubrania używane przez pracowników na terenie konkretnego budynku nie powinny być używane poza nim.

Szkolenia z bioasekuracji ASF

Aby pracownicy przestrzegali zasad bioasekuracji najpierw należy ich przeszkolić. Trudno oczekiwać aby poznali i stosowali oni te zasady bez naszej inicjatywy i polecenia. W związku z tym należy przygotować listę dostosowanych do naszej fermy zasad, których powinni oni przestrzegać i przedstawić im je w zrozumiały dla nich sposób. Podczas przygotowania tych procedur warto skorzystać z pomocy lekarza weterynarii. Pracownicy powinni zdawać sobie również sprawę z celu wspomnianych procedur i być przekonani o słuszności ich stosowania. W tym celu konieczne jest przeprowadzanie regularnych szkoleń szczegółowo omawiających zagadnienia bioasekuracji fermy trzody chlewnej.

Szkolenie to najlepiej rozpocząć od wyjaśnienia pracownikom celu bioasekuracji. Pracownicy powinni zdawać sobie sprawę z tego, że przestrzeganie zasad bioasekuracji oznacza zmniejszenie ilości chorób u świń, a tym samym kosztów ich leczenia, a w konsekwencji  do zwiększenia produkcji i jakości mięsa wieprzowego.

Następnie należy zapoznać ich z ryzykiem  z którym wiąże się kontaktowanie się ze świniami poza ich miejscem pracy.

Pracownicy powinny zdawać sobie sprawę z tego, że ich pracodawca nie będzie tolerował nieprzestrzegania zasad bioasekuracji.

Pracownicy powinni wiedzieć w jaki sposób rozpoznać objawy wystąpienia Afrykańskiego Pomoru Świń wśród zwierząt i komu powinni oni je zgłosić.

Bioasekuracja przed ASF – pasze

Bardzo duże ryzyko przeniesienia się ASF związane jest z dostawami i przechowywaniem paszy.

Ryzyko to wynika głównie z faktu, że przywożące paszę ciężarówki nierzadko odwiedzają kilka gospodarstw rolnych w ciągu jednego dnia. Jedynie największe fermy mogą pozwolić sobie na przywożenie paszy za pomocą własnych ciężarówek. Uchronić się przed tym można poprzez użycie wspomnianych już wcześniej mat dezynfekcyjnych przejazdowych nasączonych środkami dezynfekcyjnymi i bram dezynfekcyjnych.

Nie należy też dopuszczać do kontaktu kierowcy ciężarówki z naszymi zwierzętami. Najlepiej będzie jeśli w ogóle nie będzie on opuszczał swojej kabiny, a jeśli będzie to konieczne to powinien zostać wyposażony w odpowiedni strój i obuwie ochronne. Ze względu na ryzyko związane z dostawami paszy im mniej będzie tych dostaw tym lepiej.

Bioasekuracja przed ASF – ujęcia wody

Omówiliśmy już kwestię żywności, ale zwierzęta muszą również pić. Do wody używanej do pojenia zwierząt nie powinny mieć dostępu inne zwierzęta w tym również ptaki i gryzonie. W związku z tym należy odpowiednio zabezpieczyć ją przed tymi zwierzętami.

Bioasekuracja przed ASF – pojazdy wjeżdżające na teren gospodarstwa

Każde pojawienie się na terenie gospodarstwa pojazdu z zewnątrz wiąże się ze sporym ryzykiem przeniesienia ASF na jego powierzchni. Ryzyko przeniesienia ASF na pojazdach szczególnie wysokie jest wtedy, kiedy nowe świnie przywożone są na teren fermy z zewnątrz lub wywożone są z jej terenu, na teren fermy dostarczane są lekarstwa, nasienie, ściółka lub wyposażenie albo z fermy usuwana jest gnojowica lub martwe zwierzęta.

To jak duże jest ryzyko związane z pojawieniem się na terenie fermy konkretnego pojazdu uzależnione jest od tego, jak często i kiedy ostatnio miał on kontakt ze świniami pochodzącymi spoza naszego gospodarstwa i od tego, czy kontakt ten był pośredni czy też bezpośredni.

Najłatwiej ograniczyć ryzyko przeniesienia ASF na powierzchniach pojazdów poprzez zaparkowanie ich poza terenem fermy. Niestety jedynie w przypadku nielicznych pojazdów będzie to możliwe. W każdym razie na teren fermy powinny wjeżdżać jedynie te pojazdy, których wjazd na jej teren jest niezbędny. Wszystkie wjeżdżające na teren fermy i wyjeżdżające z niej pojazdy powinny przejeżdżać przez maty dezynfekcyjne oraz bramy dezynfekcyjne. Ponadto należy umyć wnętrze kabin.

Najlepiej jeśli oprócz dezynfekcji na terenie gospodarstwa wszystkie wjeżdżające  na jego teren pojazdy będą myte przez ich użytkowników przed wjazdem, ale raczej nie przekonamy do tego wszystkich. Z tego powodu maty dezynfekcyjne przejazdowe pozostają najskuteczniejszą metodą na zapobiegnięciu przeniesieniu się ASF na kołach samochodów.

Bioasekuracja – sprzęt i wyposażenie znajdujące się na terenie fermy trzody chlewnej

Dezynfekowany powinien być również trafiający na teren gospodarstwa sprzęt i wyposażenie. Szczególnie duże zagrożenie związane jest ze sprzętem używanym wcześniej na innej fermie. Nierzadko zdarza się, że nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy. Na przykład sprzęt mógł trafić na inną fermę, a następnie zostać zwrócony do jego dostawcy, następnie trafić do naszej fermy. Z tego powodu najlepiej będzie jeśli cały nowy sprzęt i wyposażenie poddawane będą dezynfekcji. Nie powinniśmy też wypożyczać sprzętu. Najlepiej jeśli sprzęt będzie trafiał na naszą fermę raz (najlepiej nowy), a następnie będzie używany na jej terenie przez długi czas, a w tym czasie w ogóle nie będzie jej opuszczał.

Ze szczególnie dużym zagrożeniem wiąże się pojawianie na terenie gospodarstwa firm zewnętrznych. Firmy te często używają sprzętu, który wcześniej stosowany był na terenie innych ferm. Sprzęt taki można zdezynfekować, ale najlepiej jest po prostu zapewnić pracownikom takiej firmy nowy sprzęt, który na stałe pozostawać będzie na terenie naszego gospodarstwa. Im mniej będzie sprzętu używanego na terenie fermy który nie będzie na stałe na jej terenie tym lepiej. Dotyczy to sprzętu wszelkiego rodzaju w tym również nie związanego wprost z produkcja zwierzęcą takiego jak komputery, telefony, notatniki i przyrządy piśmiennicze.

Utylizacja zwłok zwierząt

Zwierzęta hodowane na fermach czasami giną zanim zostaną przewiezione do rzeźni w celu ich uboju. W związku z tym należy w odpowiedni sposób utylizować ich szczątki. Najprościej jest skorzystać w tym celu z usług zewnętrznej firmy, która odbierze od nas te odpady. Do czasu odbioru ich przez zewnętrzną firmę należy zabezpieczyć je w sposób uniemożliwiający uzyskanie do nich dostępu przez zwierzęta dzikie i domowe. Miejsca w których składowane były zwłoki zwierząt po ich odbiorze powinny zostać zdezynfekowane i umyte. Jeśli korzystamy z usług zewnętrznej firmy nie powinniśmy zapominać o tym, że ich pojawienie się wiąże się z szczególnie wysokim ryzykiem przeniesienia się ASF. Pojazdy firm utylizujących zwłoki zwierząt przewożą padlinę pochodzącą od zwierząt zmarłych z różnych przyczyn w tym również z powodu ASF. W związku z tym w przypadku pojazdów należących do tych firm użycie mat dezynfekcyjnych i bram bioasekuracyjnych jest szczególnie istotne w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się Afrykańskiego pomoru świń.

Bioasekuracja zwierzęta dzikie, domowe i szkodniki

Wszystkie materiały, które wykorzystujemy w produkcji zwierzęcej powinny być przechowywane w sposób uniemożliwiający kontakt z dzikimi zwierzętami w tym zwłaszcza dzikami. Dotyczy to słomy, paszy, maszyn, urządzeń i innych.

Wielokrotnie wspominaliśmy o zagrożeniach ze strony innych zwierząt, ale i tak zasługują one na odrębną wzmiankę. Największe prawdopodobieństwo przeniesienia ASF wynika z działań podejmowanych przez dziki.

Na szczęście możemy zminimalizować prawdopodobieństwo przeniesienia ASF i innych chorób przez zwierzęta. Po prostu wystarczy, że nie będą do nas przychodzić. Przede wszystkim powinniśmy ogrodzić w tym celu gospodarstwo. Poza tym powinniśmy zadbać o to, aby zwierzęta, które przychodzą na jego teren nie znalazły żadnego pożywienia ponieważ właśnie w celu jego poszukiwania do nas przychodzą. Wokół budynków inwentarskich powinien panować porządek. Śmieci powinny być usuwane ponieważ właśnie w nich najczęściej szukają pożywienia dzikie zwierzęta. Trawa często jest schronieniem dla myszy i szczurów w związku z czym powinna być ona regularnie koszona, a w pobliżu budynków zastąpiona betonową wylewką. Należy też szybko usuwać rozsypaną paszę i martwe zwierzęta.

Gryzonie przenoszą wiele chorób na które chorują świnie w tym między innymi trychinozę, leptospirozę, dezynterię, toksoplazmozę i różycę. Choroby te przenoszone na ich nogach lub przez krew, sierść, ślinę albo odchody. Im dalej od źródła choroby tym prawdopodobieństwo przeniesienia przez nie tych chorób jest niższe jednakże bez większego trudu przenoszą one wymienione choroby na odległość kilkuset metrów czyli pomiędzy sąsiadującymi gospodarstwami. Gryzonie mogą też przegryzać izolacje przewozów oraz zjadają, a przede wszystkim zanieczyszczają ziarno którym karmione są świnie.

Z tego powodu każde gospodarstwo rolne powinno mieć wdrożony program zwalczania szkodników. W ramach tego programu należy podejmować działania takie jak inspekcje budynków pod kątem występowania w nich gryzoni, uniemożliwienie gryzoniom dostępu do pożywienia i zadbać o gryzonioszczelność budynków.W celu zwalczenia gryzoni najlepiej użyć trutek umieszczonych w zabezpieczających trutkę przed innymi zwierzętami stacjach deratyzacyjnych.

W celu skutecznego zwalczania gryzoni najlepiej skorzystać z usług specjalistycznej firmy DDD, która obejmie gospodarstwo stałym monitoringiem i doradzi jakie inne działania powinny zostać podjęte w celu wyeliminowania szkodników z jej terenu.

Wszystkie znalezione martwe gryzonie powinny być usuwane i utylizowane. Nie powinny być one dotykane gołymi rękoma.

Na terenie fermy trzody chlewnej mogą też pojawić się dzikie zwierzęta drapieżne takie jak lisy, psy, borsuki, łasice i szopy. Rzadko zdarza się, aby atakowały one żywe świnie, ale mogą one przychodzić do gospodarstw w których znajdują się niezabezpieczone, martwe zwierzęta. Drapieżniki często przenoszą choroby w związku z czym ich obecność na terenie gospodarstwa jest bardzo niepożądana. Podobnie jak jest to w przypadku innych zwierząt przed pojawieniem się na terenie gospodarstwa zwierząt drapieżnych uchronić się możemy poprzez zastosowanie odpowiedniego ogrodzenia.

Jeśli chodzi o populacje dzikich zwierząt to największe jak już wielokrotnie wspominaliśmy jest zagrożenie ze strony dzików. Obecnie największym zagrożeniem ze strony dzików jest ASF. Poza afrykańskim pomorem świń dziki mogą przenosić jeszcze co najmniej 37 gatunków pasożytów oraz 30 chorób bakteryjnych i wirusowych w tym brucelozę i chorobę Aujeszky’ego. Choroby te stanowią zagrożenie za równo zwierząt jak i ludzi.

W okolicach budynków lub nawet w samych budynkach w których hodowane są świnie często pojawiają się również ptaki. Najczęściej są to jaskółki, wróble, gołębie i szpaki. Jeśli liczebność ptaków na terenie danej fermy jest wysoka powodują one liczne szkody i przyczyniają się do pogorszenia się panujących na fermie warunków sanitarnych. Ptaki jeśli tylko mają taką możliwość zjadają paszę i wodę przeznaczone dla świń, a przy okazji przenoszą na nie choroby takie jak między innymi ptasia gruźlica i koronawirusowe zapalenie żołądka i jelit świń. Ptaki niszczą też budynki. Nierzadko zdarza się, że uszkadzają one instalacje elektryczne, co może doprowadzić nawet do pożaru. Odchody ptaków mogą powodować korozję. Sposoby na ptaki uzależnione są od sprawiającego problemy gatunku. Aby wyeliminować problem z ptakami na terenie fermy trzody chlewnej przede wszystkim należy ograniczyć im dostęp do  pożywienia . W tym celu należy szczelnie zamykać silosy i pojemniki z paszą, a rozsypaną w miejscach dostępnych dla ptaków paszę usuwać. Jeśli ptaki na stałe przebywają lub zakładają gniazda w bezpośredniej bliskości fermy można usuwać ich gniazda lub przerzedzać gałęzie na których gniazdują. Ptaki można również odstraszać za pomocą sygnałów dźwiękowych lub wizualnych.

Zagrożenie mogą stanowić również zwierzęta domowe takie jak psy i koty. Niebezpieczne są zwłaszcza psy zdziczałe ponieważ nierzadko zdarza się, że przemieszczają się one pomiędzy różnymi fermami.

Bioasekuracja rampy załadowczej

Miejscem szczególnie istotnym z punktu widzenia bioasekuracji jest rampa załadowcza. Rampa załadowcza powinna znajdować się blisko zewnętrznego ogrodzenia fermy i w możliwie dużej odległości od budynków związanych z hodowlą świń (co najmniej 20- 50 metrów). Pojazdy którymi wywożone są zwierzęta z fermy nie powinny wjeżdżać bezpośrednio na jej teren, a pomiędzy rampą, a budynkami inwentarskimi mogą przemieszczać się jedynie pojazdy należące do fermy. Rampa powinna znajdować się w takim miejscu, aby cofający się kierowca mógł ją cały czas obserwować podczas cofania swojego samochodu. Zwierzęta, które już znalazły się na rampie nie powinny trafiać z powrotem do gospodarstwa. Kontakt samochodu i kierowcy, który nim przyjechał po świnie z gospodarstwem i jego pracownikami powinien być możliwie najmniejszy. Najlepiej będzie jeśli kierowca będzie mógł załadować zwierzęta bez udziału pracowników fermy. Rampa oraz teren wokół niej powinny być łatwe doczyszczenia i dezynfekcji. Woda, która wykorzystywana była do mycia rampy powinna być odprowadzana poza teren gospodarstwa, a samo czyszczenie powinno mieć miejsce pod koniec dnia jako ostatnia czynność dokonywana w ramach ich zawodowych obowiązków dzięki czemu po jego zakończeniu nie będą już oni musieli ponownie wchodzić do budynków w których odbywa się hodowla trzody chlewnej ani odwiedzać innych części fermy. Rampa powinna być łatwa w suszeniu dzięki czemu nie zamarznie ona podczas zimy.

Należy opracować szczegółowe procedury dotyczące zasad biosekuracji obowiązujących na rampie i wyszkolić pracowników z ich stosowania, a także umieścić je w pobliżu rampy. Procedury te powinny dotyczyć za równo załadunku jak i następującego po nim czyszczenia. Rampa załadowcza nie powinna być stosowana w celu załadunku padliny.

Bioasekuracja odchodów świń

Jeśli mamy świnie to mamy również odchody świń. Są one wręcz pierwszymi rzeczami, które od nich otrzymujemy. Jeśli świnie przenoszą pasożyty lub drobnoustroje to znajdą się one również w ich odchodach. Z odchodów wymienione czynniki chorobotwórcze mogą przenosić się bezpośrednio lub pośrednio poprzez zanieczyszczony odchodami sprzęt, obuwie i odzież. Patogeny przenoszące się w świńskich odchodach zaliczane są do jednej z czterech grup, a mianowicie wirusów, bakterii, grzybów lub pasożytów. Wśród pasożytów są glisty i pierwotniaki powodujące kokcydiozę. Wśród wirusów obok afrykańskiego pomoru świń są to pryszczyca, PRRS, TGE i klasyczny pomór świń. Wśród bakterii są to między innymi bakterie E. coli i salmonella. Grzyby dość rzadko pojawiają się w odchodach. Częstsze są one w śmieciach lub w ściółce. Z powodu ryzyka wiążącego się z odchodami należy zbudować system ascenizacji w sposób zapobiegający skażeniu wody, pasz i środowiska. Do usuwanie obornika i podawania świniom paszy nie powinny być stosowane te same narzędzia. Z budynków w których utrzymywane są świnie odchody powinny być usuwane na tyle często by nie doszło do zamknięcia cyklu życiowego much lub innych pasożytów. Obornik składowany powinien być w sposób niedostępny dla świń w tym zwłaszcza dla świń młodych. Świnie nie powinny pojawiać się w miejscach w których rozlana została gnojowica. Jeśli zagospodarowanie odchodów zlecimy zewnętrznej firmie powinniśmy pamiętać, że jej przyjazd wiąże się z takimi samymi zagrożeniami jak jest to w przypadku innych pojawiających się na terenie fermy pojazdów i podobnie jak w ich przypadku podczas wjeżdżania na teren gospodarstwa i wyjeżdżania z niego powinny one podlegać dezynfekcji przeprowadzanej za pomocą bram dezynfekcyjnych i mat dezynfekcyjnych przejazdowych.

Monitorowanie stanu zdrowia zwierząt

Stan zdrowia zwierząt znajdujących się na terenie gospodarstwa powinien być codziennie monitorowany, a wszystkich symptomach świadczących o tym, że świnie są chore należy informować lekarza weterynarii.

Bioasekuracja podczas remontów budynków

Remonty zawsze są sporym zagrożeniem z punktu widzenia bioasekuracji. Z tego powodu budynki oraz znajdujący się w nich sprzęt powinny być wysokiej jakości aby było one konieczne możliwie najrzadziej. Osoby dokonujące remontów powinny wiedzieć jakie są zasady bioasekuracji i stosować się do nich.

Śledzenie informacji o zagrożeniach dla naszej fermy

To jaki jest optymalny poziom bioasekuracji uzależnione jest głównie od tego jakie i jak często choroby występują na terenie na którym znajduje się fermy. W związku z czym warto zbierać informacje dotyczące występowania chorób zakaźnych w tym zwłaszcza afrykańskiego pomoru świń w okolicy i na podstawie zdobytych w ten sposób informacji dostosowywać swój program do istniejącego poziomu zagrożenia. Zasad bioasekuracji powinniśmy przestrzegać nie tylko na naszej fermie, ale również na innych fermach, które odwiedzamy, a ze względu na wiążące się z tym zagrożenie najlepiej jest nie odwiedzać innych ferm trzody chlewnej jeśli nie jest to konieczne.

 

 

Refundacja na zakup mat dezynfekcyjnych dla rolników

Refundacja na maty dezynfekcyjne!

info maty dezynfekcyjneOd 27 sierpnia do 14 września 2018r. osoby zajmujące się hodowlą trzody chlewnej będą mogły złożyć wniosek umożliwiający im uzyskanie wynoszącej 75% refundacji wydatków, które poniosły w związku z zakupem mat dezynfekcyjnych.

Refundacją obok mat dezynfekcyjnych objęty będzie sprzęt przeznaczony do deratyzacji, dezynsekcji lub dezynfekcji, środki deratyzacyjne i dezynsekcyjne, produkty biobójcze, obuwie ochronne i odzież ochronna. Zwrócone zostaną również wydatki na zabezpieczenie budynków w których znajdują się świnie przed innymi zwierzętami.

Jak uzyskać dofinansowanie na maty dezynfekcyjne?

Aby uzyskać dofinansowanie należy pobrać wniosek znajdujący się na tronie ARiMR i złożyć go do powiatowego biura agencji odpowiadającego miejscu zamieszkania rolnika ubiegającego się o pomoc. Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o liczbie utrzymywanych w gospodarstwie świń, rachunki potwierdzające zakup mat dezynfekcyjnych lub innych objętych dofinansowaniem przedmiotów oraz zaświadczenia lub oświadczenia dotyczące pomocy de minimis.

Wniosek i więcej informacji na stronie ARiMR – Link 

maty wejściowe dezynfekcyjne

środki dezynfekcyjne do mat

Środki dezynfekcyjne do mat wejściowych i przejazdowych

 

Zagrożenie ze strony chorób zakaźnych

W produkcji zwierzęcej poważny problem stanowią choroby zakaźne zwierząt. Jeśli choroba taka przedostanie się na teren gospodarstwa rolnego może ona spowodować poważne straty w produkcji, a w celu jej zwalczenia nierzadko konieczne może być całkowite wybicie całego zarażonego chorobą stada. Po wybiciu zwierząt może ponadto zaistnieć konieczność przeprowadzenia działań polegających na dezynfekcji miejsc w których przebywały chore zwierzęta.

środki dezynfekcyjne do mat

Obecnie wirusem stanowiącym największe zagrożenie dla stad jest atakujący świnie afrykański pomór świń. Choroba ta cechuje się niemal stuprocentową śmiertelnością i prowadzi do całkowitego zlikwidowania stada w którym wystąpiła. Z tego powodu opracowano szereg działań mających na celu powstrzymanie rozprzestrzeniania się ASF. Jedną z najskuteczniejszych metod opracowanych w celu powstrzymania tej i innych chorób zakaźnych przed przedostaniem się na teren gospodarstwa rolnego są maty dezynfekcyjne.

Maty dezynfekcyjne

Maty dezynfekcyjne rozkładane są na wejściach i wyjściach oraz na wjazdach i wyjazdach z gospodarstwa rolnego. Maty dezynfekcyjne podzielić można na maty dezynfekcyjne przejściowe i maty dezynfekcyjne przejazdowe. Maty dezynfekcyjne przejazdowe przeznaczone są do dezynfekcji kół pojazdów wjeżdżających na teren gospodarstwa lub je opuszczających, a maty dezynfekcyjne przejściowe przeznaczone są do dezynfekcji butów osób wchodzących na teren gospodarstwa lub je opuszczających.

Wymienione rodzaje mat pod względem budowy i grubości nie różnią się pomiędzy sobą. Jedyna różnica pomiędzy nimi polega na ich długości i szerokości. Maty dezynfekcyjne przejazdowe są znacznie większe od mat dezynfekcyjnych przejściowych. Muszą one być na tyle długie, aby koła przejeżdżających po nich pojazdów zrobiły przynajmniej jeden pełny obrót podczas przejeżdżania przez matę. Maty przejściowe mogą być mniejsze ponieważ wystarczy jeśli zmieszczą się na nich buty. W praktyce jednak najlepiej będzie jeśli będą one na tyle duże by nie można było łatwo ominąć lub przeskoczyć podczas przechodzenia. Na niektórych obszarach służby weterynaryjne określiły minimalne wymiary mat dezynfekcyjnych.

Środki do nasączania mat dezynfekcyjnych

Za dezynfekcyjne właściwości mat dezynfekcyjnych odpowiadają środki dezynfekcyjne którymi są one nasączane takie jak na przykład dezynfektol B. To im maty dezynfekcyjne zawdzięczają swoje dezynfekcyjne właściwości.

Dobry środek dezynfekcyjny do mat powinien zwalczać szeroką gamę mikroustrojów. Obok wirusa Afrykańskiego Pomoru Świń powinny być to również inne często występujące drobnoustroje takie jak miedzyinnymi  Escherichia Coli, Proteus vulgaris, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Enterococcus hirae, Candida albican , Aspergillus Niger i wirusy wywołujące ptasią grypę.

Środki do nasączania mat dezynfekcyjnych zawierają w swoim składzie substancje chemiczne niszczące mikroorganizmy takie jak na przykład Alkil chlorku dimetylobenzyloamonu.

Maty dezynfekcyjne nasączone środkiem dezynfekcyjnym na przykład wspomnianym dezynfektolem B skutecznie powstrzymują wirus ASF przed jego przedostaniem się na teren gospodarstwa na butach osób wchodzących na jego obszar i wjeżdżających na teren gospodarstwa pojazdów.

bioasekuracja gospodarstw

Bioasekuracja gospodarstw rolnych

Epidemia ASF na terenie Polski stale postępuje w związku z czym na terenie naszego kraju wyznaczono strefy ograniczeń związanych ze zwalczaniem afrykańskiego pomoru świń. W naszym artykule przyjrzymy się tym strefom i obowiązującym na ich terenach ograniczeniom. Przypomnimy również najważniejsze zasady dotyczące bioasekuracji gospodarstwa przed afrykańskim pomorem świń.

Dowiedz się więcej „Bioasekuracja gospodarstw rolnych”

dzik-asf-w-polsce

Wykrycie i zwalczanie ASF w polsce

Działania Państwa Polskiego podejmowane w celu wykrywania i zwalczania ASF.

asf w polsce

Pierwszy przypadek ASF w Polsce stwierdzono 17 lutego 2014 roku mimo to działania mające na celu zwalczanie i zapobieganie pojawieniu się tej choroby na terenie Polski podejmowane były już od 2011 roku. W tym właśnie roku zaczęto prowadzić badania mające na celu wykrycie ASF.

Dowiedz się więcej „Wykrycie i zwalczanie ASF w polsce”

bioasekuracja ferm

Zasady bioasekuracji i dezynfekcji ferm hodowlanych

Czym jest bioasekuracja ?

Bioasekuracja to bezpieczeństwo biologiczne. W przypadku gospodarstw hodowlanych bioasekuracja to działania mające na celu ochronę gospodarstwa przed chorobami zakaźnymi. Obecnie najgroźniejszą chorobą zakaźną zwierząt z którą walczy się poprzez bioasekuracje jest Afrykański Pomór Świń.

Działania podejmowane w celu bioasekuracji ferm

Ilość działań, które należy i powinno się podjąć w gospodarstwie hodowlanym w celu bioasekuracji jest dość długa niemniej są to działania konieczne. Najlepiej jeśli będziemy mieli na uwadze kwestie bioasekuracji już podczas budowy fermy.

Podział fermy na strefy

Przede wszystkim należy podzielić gospodarstwo na dwie strefy, a mianowicie na strefę białą i czarną. Strefa czarna to strefa dostępna dla osób postronnych, a strefa biała to strefa zamknięta. Strefa biała nie jest dostępna dla osób postronnych, a jedynie dla zwierząt i osób zajmujących się ich obsługą. Aby zapewnić odpowiednią białość białej strefy należy opracować regulamin poruszania się na terenie fermy, którego treść będzie znana pracującym na jej terenie osobom.

Utrzymywanie porządku na terenie fermy

Na terenie całej farmy należy utrzymywać czystość i porządek. Dotyczy to za równo pomieszczeń jak i zwierząt, ludzi, pojazdów i narzędzi.

Dezynfekcja, dezynsekcja i deratyzacja fermy

Ważnymi elementami bioasekuracji dezynfekcja fermy, dezynsekcja fermy i deratyzacja fermy. Zabiegi te powinny być wykonywane systematycznie i skutecznymi metodami. Wykonanie tych zabiegów najlepiej zlecić specjalistycznej firmie DDD. Dezynfekcji podlegać również środki transportu stosowane za równo wewnątrz gospodarstwa jak i poza nim.

Śluzy dezynfekcyjne i maty dezynfekcyjne

Wejścia i wyjścia do gospodarstwa oraz przejścia pomiędzy strefami powinny zostać wyposażone w śluzy dezynfekcyjne. Ważnym elementem śluz dezynfekcyjnych są maty dezynfekcyjne. Wykładane są one przed każdym gospodarstwem w którym wystąpiła choroba zakaźna taka jak na przykład ASF, lub które podejrzewane są o to, że ASF wystąpiło na jego terenie. Maty dezynfekcyjne powinny być rutynowym wyposażeniem ferm. Maty dezynfekcyjne nasączane są środkami dezynfekcyjnymi, którym to zawdzięczają one swoją skuteczność. Maty dezynfekcyjne przejazdowe powinny być na tyle długie aby koła przejeżdżających po nich pojazdów wykonywały przynajmniej jeden pełen obrót podczas przejeżdżania po nich, a maty do odkażania butów powinny mieć przynajmniej metr długości. Szerokość mat zawsze powinna być przynajmniej równa szerokości wejścia.

Zmniejszenie ilości gatunków hodowanych zwierząt

Jednoczesne hodowanie kilku gatunków zwierząt komplikuje bioasekuracje. W związku z tym najlepiej jeśli w jednym gospodarstwie będziemy hodować wyłącznie jeden gatunek zwierząt.

Monitoring zagrożeń biologicznych i stanu zdrowia zwierzat

Wszelkie zagrożenia biologiczne powinny być na bieżąco monitorowane. Stan zdrowia znajdujących się w gospodarstwie zwierząt powinien podlegać stałej kontroli lekarsko-weterynaryjnej w skład której powinna wchodzić również okresowa diagnostyka laboratoryjna.

kwarantanna

Nowo pojawiające się na fermach zwierzęta powinny być poddawane kwarantannie zwierząt, która powinna odbywać się w wyznaczonym do tego miejscu znajdującym się w przeznaczonym do tego celu miejscu znajdującym się w odpowiedniej odległości od pozostałych zwierząt znajdujących się w gospodarstwie.

ASF w Polsce

W chwili obecnej ASF bardzo szybko rozprzestrzenia się na terenie Polski. Jeśli na danej fermie pojawiła się ta choroba należy wykonać na jej terenie specjalistyczne zabiegi mające na celu jej zwalczenie.

Co zrobić jeśli na fermie pojawi się ASF ?

Zwalczaniem nazywamy całokształt działań podejmowanych w celu lub w związku z zgłaszaniem, zapobieganiem, wykrywaniem i likwidowaniem chorób zakaźnych a więc i ASF u zwierząt. Zabiegi podejmowane na farmie na terenie której wystąpił Afrykański Pomór Świń są bardzo podobne do zabiegów, które należy wykonać w przypadku pojawienia się na terenie fermy innej choroby zakaźnej.

Istnieje kilka rodzajów dezynfekcji przeprowadzanych w celu zwalczenia Afrykańskiego Pomoru Świń, który pojawił się na danym terenie. Ich nazwy uzależnione są od etapu zwalczania choroby.

bioasekuracja ferm

Dezynsekcja wstępna

Po potwierdzeniu się diagnozy o wystąpieniu na danej farmie ASF lub innej choroby zakaźnej przeprowadzana jest dezynfekcja wstępna. Przebiega ona w następujący sposób.Z miejsca w którym przeprowadzana jest dezynfekcja usuwane są chore zwierzęta lub ich zwłoki. W przypadku wystąpienia ASF należy zabić wszystkie świnie znajdujące się na farmie na której wystąpiła ta choroba, a ich ciała powinny zostać szybko i skutecznie zutylizowane

  1. Miejsca w których przebywały zwierzęta spryskiwane są za pomocą środków dezynfekcyjnych. Środki te powinny pozostawać na odkażanym materiale przez okres czasu zalecany przez producenta danego środka dezynfekcyjnego.
  2. Z pomieszczeń w których przeprowadzana jest dezynfekcja usuwana jest ściółka i odchody.
  3. Mechanicznie oczyszczone zostają
    • Sufity, ściany, okna i drzwi pomieszczeń w których przebywały zarażone zwierzęta
    • Żłoby, drabiny, przegrody, koryta sprzęt narzędzia, środki transportu i inne przedmioty mające kontakt z zarażonymi zwierzętami
    • Obuwie i ubrania ochronne osób mających kontakt z zarażonymi zwierzętami
  4. Spalone zostają
    • Ściółka i odchody znajdujące się na terenie gospodarstwa
    • Przedmioty których nie da się dokładnie odkazić (dotyczy to zwłaszcza przedmiotów wykonanych z drewna)
  5. Odkażanie obornika. Odkażanie obornika może przebiegać jedną z kilku metod. Najczęściej stosowane jest ułożenie obornika w stożek i polanie dezynfektantem. Pozostałe metody zwalczania ASF stosowane są jedynie w ostateczności, gdy dezynfekcja poprzez ułożenie w stożek i polanie nie jest możliwa.
    • odkażanie poprzez ułożenie obornika w stożek i polanie dezynfektantem przebiega następująco
  6. Na terenie gospodarstwa wyznaczane jest miejsce w którym będzie się odbywało odkażanie obornika. Odkażanie obornika najczęściej odbywa się na płytach obornikowych. Jeśli dane gospodarstwo nie jest wyposażone w płyty obornikowe na miejsce odkażania obornika wybierane jest miejsce w którym gleba jest nieprzepuszczalna i w miarę ścisła. Miejsce w którym odkażany będzie obornik powinno mieć minimum 2 metry szerokości, a jego długość uzależniona jest od ilości obornika, który należy odkazić.
  7. Jeśli odkażanie odbywa się na ziemi ziemia jest wyrównywana
  8. Miejsce w którym odbywać się będzie odkażanie wykładane jest folią
  9. Na folię nakładana jest warstwa nieodkażonego obornika. Najlepiej jeśli jest to obornik pochodzący od bydła lub koniowatych.
  10. Zakażony obornik układany jest w stożek. Wysokość tego stożka nie powinna przekraczać 150 centymetrów od powierzchni gruntu.
  11. Zakażony obornik pokrywany jest ściółką i ziemią.
  12. Obornik polewany jest środkiem biobójczym
  13. Obornik pozostawiany jest na co najmniej 6 tygodni
    • Odkażanie poprzez zakopanie to najlepsza spośród alternatywnych metod dezynfekcji obornika. Obornik powinien zostać zakopany w ten sposób aby uniemożliwić dostęp do niego dzikim zwierzętom, zwłaszcza ptakom. Osiąga się to przede wszystkim poprzez zakopanie go na odpowiednio dużej głębokości. Jeśli odkażamy obornik poprzez zakopanie powinniśmy wziąć pod uwagę:
  14. Topografię
  15. Rodzaj gleby
  16. Głębokość wód gruntowych
    • Ostatnią metodą dezynfekcji obornika jest jego spalenie. Jest to metoda niezalecana ze względu na liczne wady. Spalenie jest wolniejsze, trudniejsze, zużywa więcej zasobów i zanieczyszcza powietrze w większym stopniu od pozostałych, wcześniej przedstawionych metod.
  17. Odkażanie gnojowicy i gnojówki
    • Produkt dezynfekcyjny dodawany jest do zbiornika z gnojówką lub gnojowicą
    • Dezynfektant mieszany jest z gnojowica lub gnojówką
    • Zbiornik z gnojowicą lub gnojówką zabezpieczany jest przed dostępem dzikich zwierząt
    • Zawartość zbiornika zostawiana jest na co najmniej 6 tygodni
  18. Utylizacja paszy i innych substancji mogących zawierać wirusy ASF
  19. Oczyszczone mechanicznie miejsca myte są za pomocą detergentów lub produktów sanityzujących
  20. Odkażanie. Odkażanie przeprowadzane jest co najmniej trzykrotnie w siedmiodniowych odstępach. Ilość produktów stosowanych podczas odkażania uzależniona jest od rodzaju stosowanego środka niemniej zazwyczaj jest to minimum litr środka dezynfekcyjnego na metr kwadratowy odkażanej powierzchni. Odkażane powinny być zarówno wnętrza budynków w których przebywały zwierzęta jak i miejsca na zewnątrz budynków w których przebywają zwierzęta takie jak między innymi drogi przepędzania zwierząt, drogi dojazdowe, furtki, ścieżki, bramy wjazdowe i wybiegi.
  21. Wyłożenie mat dezynfekcyjnych

W gospodarstwach rolnych w których wystąpiły choroby zakaźne maty dezynfekcyjne powinny zostać wyłożone przed każdym wejściem, wyjściem, wjazdem i wyjazdem do gospodarstwa w którym wystąpiła choroba zakaźna i pomieszczeń w których przeprowadzana jest dezynfekcja. Maty nasączane są środkiem dezynfekcyjnym. Maty powinny być na stałe wypełnione środkiem dezynfekcyjnym od którego uzależniona jest ich skuteczność. Ze względu na wysoką skuteczność w powstrzymywaniu chorób zakaźnych maty dezynfekcyjne powinny stanowić stałe wyposażenie ferm.

Aby maty dezynfekcyjne były skuteczne powinny one mieć odpowiednią wielkość. Maty przejazdowe powinny być na tyle duże aby koła przejeżdżających przez nie pojazdów wykonywały co najmniej jeden obrót podczas przejeżdżania przez mate dezynfekcyjną. Maty wejściowe i wyjściowe powinny mieć co najmniej metr szerokości. Maty dezynfekcyjne stale powinny być stale utrzymywane w wilgoci.

W przypadku miejsc w których wystąpiła choroba zakaźna same maty dezynfekcyjne mogą okazać się niewystarczające do dezynfekcji pojazdów. Ich działanie należy uzupełnić za pomocą ręcznego oprysku. Oprysk ten powinien objąć zwłaszcza koła pojazdów i ich spód.

  1. Wprowadzenie kontroli przemieszczania się zwierząt i ludzi na terenie gospodarstwa na którym wystąpił Afrykański Pomór Świń. Skażony obszar powinien zostać zamknięty dla ludzi i zwierząt.
  2. Gryzonie i inne szkodniki powinny zostać wytępione z terenu gospodarstwa na terenie którego pojawił się ASF. Zwalczenie występujących na terenie gospodarstwa gryzoni jest ważnym elementem zwalczania tej choroby. Ze względu na konieczność szybkiego i skutecznego zwalczenia gryzoni i innych szkodników zadanie to powinno zostać powierzone wyspecjalizowanej firmie DDD.

Działania w ramach dezynfekcji wstępnej przedstawiliśmy po kolei w punktach niemniej wiele z nich może i powinno być przeprowadzanych jednocześnie. ASF jest wyjątkowo groźną chorobą. Powoduje duże straty i już niewielka ilość wirusa może doprowadzić do pojawienia się tej choroby na danym terenie. Z tego powodu w przypadku pojawienia się tej choroby w danym miejscu działania zawsze powinny być szybkie i kompleksowe. Tylko w ten sposób można powstrzymać rozprzestrzenianie się ASF na terenie Polski.

Odkażanie bieżące

Odkażanie bieżące przeprowadzane jest raz lub dwa razy dziennie w miejscu w którym wystąpiła choroba zakaźna lub podejrzewa się, że ona wystąpiła.

Odkażanie ostateczne

Walka z chorobami zakaźnymi w gospodarstwach kończona jest dezynfekcją końcową. Wykonywana jest ona po wygaśnięciu choroby lub usunięciu zwierząt. Dezynfekcja końcowa zalecana i nadzorowana jest przez lekarza weterynarii. Po dezynfekcji końcowej puste pomieszczenia w których się ona odbywała poddawane są kwarantannie.